Gastenboek

Mijn papa

Mijn held
Mijn karakter
Mijn humor
Mijn redder
Mijn liefste
Mijn trots
Mijn kracht
Mijn leraar
Mijn koppigheid
Mijn alles

Mijn grootste gemis 💙

Dit moet zeker meer dan 40 jaar geleden geweest zijn. Zo vaak kwam ik niet bij het Zuidlaardermeer en een watersporter was ik niet. Toch stond ik plotseling op twee waterski’s achter een speedboat met Peter achter het stuur. Prachtig, bijzondere man.

Lieve opa lampje ik mis je nog elke dag van mijn
leven
ik mis je 😭😭😘 ❤
Ik wou dat je er nog was lieve opa 😭
I love you 😘 ❤ 😭😭😭

nog steeds niet vergeten vriend.



mis je nog steeds

Dit had Monique op facebook gezet vandaag, vond het zo lief/ leuk dat ik dit er toch even neer wil zetten.

Monique van Gennep-Wiardi
Voor iedereen een goed, gelukkig en gezond 2013!

Luna's 1e opmerking was om 00.05. Mamma waarom gaat alle vuurwerk de lucht in? Is dat omdat opa dan ook mee kan kijken als sterretje? ♥

Hallo lieve schat,vandaag ben je jarig en zou 69 jaar geworden zijn, dus feestje!!! Jij hield niet zo van feestjes, dus houden we het maar bescheiden. We doen of het een dag is zoals anders,maar in onze harten leef je nog steeds voort.Lieve schat we houden van je en missen je nog steeds.

heb met veel moeite het verhaal gelezen, ben tig jaar klant bij hem (jullie) geweest, bij problemen in mijn winkel was hij altijd direkt paraat, en de gekste lampjes en batterijen leverbaar uit voorraad, of de volgende dag ophalen.Jammer van deze fijne kerel.Groet M.J. Vink van ex Muziekhandel Vink Groningen.

Met ontroering de website gelezen. Prachtig om Peter zo in de herinnering voort te laten leven.

Lieve schat het is 2e kerstdag, heb lekker een dagje voor mij alleen. Kan me prima vermaken, maar het blijft leeg zonder jou. Het was zo geweldig mooi vanmiddag voor de deur, allemaal schaatsende mensen, kinderen en het begon ook nog te sneeuwen, een echt winters kerst tafereel, zo een die jij zo graag iedere kerst wilde zien , maar misschien heb je wel mee genoten.Ik hou van je.

Peter .....het is nu kerst....
we zijn nu bijna een jaar verder......
en nog nog steeds ...... is het zo ontzettend stil zonder je

ik en vele missen je nog steeds echt heel veel
met dit soort dagen tja dan mis ik je lekker samen even op de bank
lekker samen een peukie en de rest van de wereld wat af***en daar waren we goed in met zijn tweetjes

Peter,
kerel ....

Ik mis je ....



leifes dick

Dineke en fam.

In het jaar 1968 kwam ik als jong ventje voor een sollicitatie gesprek bij de fa. Oosterhuis. Nadat gesprek werd ik aangenomen als werknemer en kwam daar(met toen nog mijn collega) Peter in aanraking.
Ik heb er een fijne werktijd genoten met vele belevenissen waar wel een boek over te schrijven valt, wat we bij deze maar niet gaan doen. Na ongeveer twee jaar wilde ik wat meer carriere gaan maken en heb toen ander werk gevonden.
Onze verstand houding is altijd goed gebleven tot op de dag van vandaag.
Kamperen hebben we elkaar min of meer aangeleerd, eerst mochten wij in de stacaravan van Peter en Dineke en nadien zijn zij met de kinderen met onze later aangeschafte vouwwagen naar Frankrijk geweest. Dit is zo goed bevallen dat ze zelfs Francofiel zijn geworden.
Peter is zelfs nog onze huwelijks chauffeur geweest (alweer 29 jaar geleden).
Zo af en toe zochten we elkaar op en werd er weer bij gepraat en dat waren hele gezellige uurtjes. We willen dan ook het contact wat er is behouden en zullen er tijdens een bezoek ongetwijfeld weer vele herinneringen worden opgehaald en aan de hand van foto's als trotse (groot)ouders over de kinderen en kleinkinderen worden gesproken.
Dineke we nemen binnenkort contact met je op voor een bezoek en voorals nog veel sterkte gewenst voor jou en familie,
Stef en Anneke.

Dit is geen verhaal maar de gedachte hoe Peter in mijn herinnering gegrift staat. Ik ken geen ander die op zo'n ontwapende en hoogst persoonlijke wijze verschillen tussen mensen kon overbruggen. Vroeger als wij (mijn vader en ik) bij Peter op bezoek kwamen was dat meestal onverwachts en wat dan direkt opviel was dat Peter altijd de hartelijkheid zelf was. In mijn herinnering nooit een aarzeling maar direkt stond hij voor je klaar. In deze jachtige tijd waarin mensen elkaar bijna geen tijd meer gunnen een verademing. Peter overbrugde in 1 seconde persoonlijke verschillen, je voelde je direkt bij hem op je gemak.

Peter met jou kon ik altijd lekker even buiten wachten en een sigaretje roken terwijl de "vrouwen"gingen shoppen.
Ook als ik bij je thuis kwam was er altijd het gevoel van thuiskomen
Ik mis je enorm man, je was en bent een man naar mijn hart .
Lekker recht door zee, geen mooie praatjes maar gewoon zoals het was en dat stel ik enorm op prijs.
Elke keer weer als ik nu in jullie huis kom kijk ik altijd automatisch of je niet op de bank zit met je shag puut op je schoot Simbaatje er naast maar dat is niet meer zo ...............
Peter ik mis je enorm ik kan het niet in woorden neer zetten ....
met een traan op me wang zit ik hier achter mijn pctje midden in de nacht .........

Kerel we houden nog steeds heel veel van je maar missen je heel erg..........elke dag weer.

je schoon zoon.

Hallo Dineke,

Wij hebben mooie herinneringen aan Peter en jou en jullie aanhang.
10 jaar lang hadden wij een staanplaats naast jullie op Camping De Leine aan het Zuidlaardermeer en daar hebben we jullie goed leren kennen.
We zien Peter nog bezig met zijn zelfgemaakte afstandbestuurbare zeilboot, uren kon hij daar mee bezig zijn!
En het grootste plezier beleefde hij ongetwijfeld aan zijn zelfgemaakte "grote" zeilboot en elk jaar werd de boot op de wal gelegd om hem eerst helemaal te schuren en daarna opnieuw in de lak te zetten!
Ook hadden jullie veel plezier met de kano, uren waren jullie daarmee zoet op het Zuidlaardermeer.

Peter was vriendelijk en erg behulpzaam, als bijvoorbeeld onze auto gekeerd moest worden omdat mij dit niet meer lukte vanwege een hersenoperatie, nog voordat ik hem had gevraagd kwam hij spontaan vragen om de autosleutels.

Het volgend voorval is ons erg bijgebleven, het gebeurde op een middag jullie waren nog maar net gearriveerd op de camping toen op een onbewaakt ogenblijk Simba was verdwenen terwijl Peter even daarvoor nog met hem speelde, wat bleek Simba had een opening in onze heg ontdekt en dartelde vrolijk bij ons rond.
Toen wij Peter met zeer luide stem zijn naam hoorde roepen hebben wij hem duidelijk gemaakt dat Simba bij ons op visite was, zijn reactie "dei rot hond toch".

Aan het einde van het laatste seizoen dat jullie op Camping De Leine hebben doorgebracht hebben wij op onze trailer jullie zeilboot naar de Hoogeweg in Groningen gebracht waar Peter hem weer de gebruikelijke opknapbeurt wilde geven. Jammer genoeg heeft het niet meer zo mogen zijn dat hij er mee heeft gevaren op het Reitdiep.

Dineke, jij en de kinderen en kleinkinderen veel sterkte toegewenst van, Chris, Nies en Arjan

Plotseling is hij er dan toch niet meer.

Ik zal het moeten doen met mijn herinneringen. En dat zijn er gelukkig talloze.

Dit komt mede doordat we veel hobbies en interesses deelden. Peter was dan ook altijd een sparring partner voor mij bij technische vraagstukken. Peter was een rechtvaardig persoon die iedereen, ongeacht stand, status en macht, op dezelfde manier behandelde. Peter was altijd zichzelf, en straalde dan ook altijd plezier en levenslust uit. Velen voelden zich thuis, en op z'n gemak als ze op visite kamen. Totdat je hem probeerde een wil op te leggen, dan maakte je plotseling kennis met een volledig andere Peter.

Als vader was Peter ook dezelfde rechtvaardige persoon. Je moest het bont maken om hem boos te krijgen. Toch is mij dat enkele keren wel gelukt.
Ik kan me nog goed herinneren hoe ik heel lang geleden een pijl-en-boog kreeg voor mijn verjaardag (zo een met een zuignapje). Binnen 1 dag vond ik deze dubbelgevouwen in de vuilnisbak terug omdat ik op klanten in de winkel begon te schieten.

Maar dat waren slechts incidenten. Peter wilde naast vader meer een goede vriend zijn. Dat lukte bijzonder goed, omdat we met z'n 2-en erg veel werkzaamheden en hobbies hebben gedeeld.

Peter, al zijn er veel goede herinneringen die ons steunen, we missen je erg!

Wij herinneren ons Peter als een man die altijd vrolijk en vriendelijk was. Dan kwam je de winkel binnen en daar stond hij dan achter de toonbank, klaar om je te helpen. Hij had ook altijd tijd om je goed te helpen, had nooit haast. En zonder grapje en een lach kwam je de winkel niet uit. Als mijn vader zei dat hij "even" naar Oosterhuis ging voor lampen wist je dat hij wel even weg bleef. Als ondernemers onder elkaar even kletsen, en lachen. De laatste tijd kon je bellen om lampen te bestellen, wat wij ook altijd deden. En ook aan de telefoon had Peter altijd tijd om even te kletsen. Een keer had ik geen etalagelampen meer, en natuurlijk knapten er toen drie. Een paar uur later stond Peter al in de winkel. Was hij meteen de juiste lampen gaan halen en afleveren. Fantastisch! De laatste keer dat ik Peter aan de telefoon had (ergens eind januari) klonk hij niet alleen heel vrolijk zoals altijd, maar vooral erg gelukkig. Jullie hadden de kleinkinderen op bezoek. Ik hoorde allemaal kindergeluiden op de achtergrond en maakte daar een opmerking over. En Peter vertelde vol trots over hen...

groetjes,
Jaap, Pieta, Annet en Eef van Bouwman Ondermode

Hallo Dineke
Hier dan een paar woordjes van mij
Peter was voor mij een fijne vriend en collega,ik heb een twintig
jaar met hem samengewerkt.
Dat samenwerken was altijd heel plezierig en als wij dan aan de
koffie zaten vertelde hij over jou en de kinderen,
vooal zijn kleinkinderen.
Ook over de vliegclup vertelde hij graag.
Als collega kon je op hem rekenen,als ik wat had op elektrisch
gebied ik belde hem en hij zorgde dat het voorelkaar kwam.
Daar denk ik nog vaak aan terug.
Ik wens jou en de kinderen nog heel veel sterkte toe.
Groetjes Jan Janssen

Hallo Dineke

Peter wordt nog wekelijks op de vliegclub herdacht ,alle weken wordt Peter wel genoemd en komen de verhalen weer los over Peter.
Wat we al niet met hem hebben meegemaakt ,verhalen van vroeger over hoe het allemaal begon, verhalen van een aantal jaren geleden voor hij ziek werd. De gespreken die we voerden als hij in een dip zat en dan weer naar huis ging, opgelucht: het komt wel weer goed .
Vooral op de woensdagavond missen we toch onze smaakmaker, Peter had altijd wel iets te vertellen of was in voor een geintje, we hadden veel lol met hem.
We staan nog altijd bij hem stil, momenten die we samen tijdens de bouw van het clubgebouw hadden,zullen nog wel even blijven. Zoals vorige week bij de meterkast dan sta je weer even stil bij Peter. Het was een van zijn laatste werken.
Met het aanvullen van de grond om het gebouw kom je de grondkabel tegen zijn laatste werk. Samen hadden we die met -5 graden ingegoten . Het gietmateriaal bij de kachel verwarmen anders wou het niet vloeien en daarna vechten om wie er het dichts bij de kachel mocht .
Zo denk ik vaak aan hem terug en dat zal lang zo blijven.
Ik wens jullie veel sterkte bij het verwerken van het verlies van Peter.

Groet Jan Dijk.

Tja...daar zaten we dan..in een huisje in het Noorden. We zaten vlakbij Groningen en we dachten..laten we de familie Wiardi eens een onverwachts bezoekje brengen in de winkel.

De winkel was snel gevonden.. we stapten daar met z'n, toen nog 4tjes, naar binnen en wie zagen we daar...een man met een stofzuiger in zijn hand! Hallelujaaaa! Een man naar mijn hart! Ik herkende Peter gelijk aan de hand van de foto's die Monique op het Juni forum had gezet! Peter keek ons een beetje aan van..goh! hoe weet jij wie ik ben, maar na wat uitleg ging er een schreeuw naar boven: "Dineke!! kom eens naar beneden!!" ha ha

We werden met open armen ontvangen en de koffie werd gezet! Het was een heel leuk en onverwachtse ontmoeting! Een ontmoeting die ik zelf nooit zal vergeten, omdat Peter en Dineke zulke warme en gastvrije mensen zijn en het gewoon onwijs gezellig was!

Dineke..het is een mooie site geworden! hier mag je trots op zijn! Peter is altijd bij je..

Liefs Shui & Co.

We zijn nu precies 7 weken verder en is de website ter ere van jou in de lucht.Het is nog steeds onwerkelijk dat je er niet meer bent, ik verwacht nog steeds dat je zomaar de deur binnen stapt,maar aan de andere kant besef ik maar o zo goed dat we je nooit meer zullen zien of kunnen aanraken. Je was zo'n bijzonder(lief)persoon. Vandaag is ook de dag dat we 44 jaar samen getrouwd zouden zijn geweest,maar het mocht niet zo zijn. Ik probeer via deze website je een beetje levend te houden, maar voor ons blijf je altijd in ons hart.

Peter, mijn pappa. De man die mij groot heeft gebracht. De enige die me vroeger (als kind) mocht troosten als ik boos of verdrietig was.
Degene die me alles heeft geleerd wat ik nu weet en die voor me klaar stond in alle tijden.


Peter die stil zwijgend op de achtergrond de boel in zich opnam met een sigaretje.
De man waar je voor 10 uur smorgens (als hij nog geen sigaret en een kopje koffie had gehad) niet met moeilijke dingen bij hem aan moest kloppen

Peter die liep te vloeken als hij in een Ikea (volg de pijlen) liep of in een gelegenheid was waar je geen sigaretje mocht opsteken. Sommige mensen konden daar raar van opkijken maar als je hem kende dan wist je daar door heen te prikken.

Peter die tijden lang in het zwembad met de klein kinderen kon doorbrengen.
Peter, mijn Pappa, mijn lieve pappa. Het is moeilijk te beseffen dat hij er niet meer is.